Filmy relacja rodzinna, restauracja

Sebastian - reżyser idealista - i Costa, jego producent, realizują w Boliwii film o przybyciu Kolumba do Ameryki. Pragną ukazać wielkiego odkrywcę w sposób daleki od wyidealizowanej wersji szkolnych podręczników - na ekranie żądni złota Kolumb i jego świta brutalnie rozprawiają się z Indianami. Realizacja filmu idzie wyśmienicie do momentu gdy w okolicy wybucha tzw. "wojna o wodę", wywołana prywatyzacją wodociągów. Szybko okazuje się, że pomimo upływu 500 lat, konkwista trwa nadal. Kiedyś wyzyskiwani przez konkwistadorów, dziś boliwijscy Indianie stają się ofiarami chciwych polityków i międzynarodowych korporacji. Rozpoczyna się podwójna walka rdzennych mieszkańców Boliwii z najeźdźcami z Zachodu - w filmie i w rzeczywistości. Costa i Sebastian staną przed trudną decyzją, czy są gotowi zrobić film za wszelką cenę, nawet kosztem indiańskich współpracowników i własnych ideałów.

Ma wszystko o czym mogłaby zamarzyć. Jest piękna, ma świetną pracę i przede wszystkim kocha nad życie. Jednak, gdy ukochany prosi ją o rękę, wpada w panikę. Dziwne? Niekoniecznie. W jej rodzinie od pokoleń bowiem panuje klątwa - pierwsze małżeństwa zawsze kończą się szybkim rozwodem. Dziewczyna wpada na szalony pomysł, jak oszukać przeznaczenie - postanawia znaleźć i poślubić przypadkowego mężczyznę, a potem jak najszybciej się z nim rozwieść. Plan z pozoru całkiem niezły i logiczny, ma swoją słabą stronę. Los lubi bowiem zaskakiwać. Przypadkowy wybranek okaże się więc nie taki całkiem przypadkowy, a ich wspólna podróż na koniec świata skończy się zupełnie gdzie indziej niż się zaczęła.

Pewnego dnia Sandy przypadkowo odkrywa, że mąż ją zdradza. Nie mogąc się z tym pogodzić bierze rozwód i wyprowadza się z dziećmi do San Francisco. Poznaje tam Arama, którego wkrótce zatrudnia do opieki nad dziećmi. Z czasem oboje stają się sobie coraz bliżsi, a ich znajomość przeradza się w miłość. Problem w tym, że Aram jest od niej o kilkanaście lat młodszy.

Francuska studentka Celine i Amerykanin Jesse (Ethan Hawke) poznają się w pociągu jadącym do Wiednia. Wspólna rozmowa jest tak interesująca, że postanawiają wysiąść w Wiedniu i kontynuować rozpoczętą dyskusję. Początkowo błahe rozmowy przeradzają się w poważne dyskusje, a zauroczenie w głębsze uczucie.

Adrien był świetnie zapowiadającym się tancerzem, którego karierę zaprzepaścił wypadek na motorze. Teraz mężczyzna zabija czas, wygrzewając się na Riwierze Francuskiej, gdzie opiekuje się nim starsza od niego Martha, niegdyś światowej sławy gwiazda filmowa. Z codziennego marazmu wyrywa go poznanie pięknej i seksownej Margot, żyjącej dla dreszczu emocji, które dają jej oszustwa i przypadkowe romanse. Fantazjując wspólnie o lepszej przyszłości, wymyślają perfidny plan, który bezpowrotnie zmieni życie czwórki osób.

Historia prawdziwa. 10 lipca 1973 roku Olga Hepnarova (Michalina Olszańska) wjechała w Pradze na przystanek tramwajowy zabijając osiem osób, dwanaście zostało rannych. Skazana na karę śmierci. Była ostatnią kobietą z byłej Czechosłowacji, na której wykonano taki wyrok.

Grecka rodzina Portokalos mieszka w USA. Wszyscy jej członkowie martwią się o Toulę, która w wieku 30 lat wciąż pozostaje niezamężna. Toula (Nia Vardalos) pracuje w restauracji rodziców, Gusa (Michael Constantine) i Marii (Lainie Kazan), jest smutna i pachnie chlebem czosnkowym. Jej życie jest ponure i bezbarwne, podobnie jak jej włosy, ubranie i stosunek do świata. Pokornie wysłuchuje rodzinnych komentarzy na temat jej beznadziejnej sytuacji. Odrzuca propozycję rodziców, którzy sugerują, że powinna pojechać do Grecji i tam znaleźć sobie męża. Czasami tylko marzy, by być odważniejszą i ładniejszą. I wtedy właśnie w restauracji pojawia się przystojny, wysoki nieznajomy. Jednak wszystko przestaje się liczyć w chwili, gdy Ian prosi ją o rękę. Mają szanse na szczęście, pod warunkiem, że sztywni i zdystansowani rodzice Iana zniosą żywiołowy tłum krewnych Touli: rodziców, ciotki, stryjów, szaloną babcię i 27 kuzynów.

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

Dwunastoletniego Alexandra Coopera ciągle spotykają nieszczęścia. Rano budzi się z gumą we włosach, a po serii kolejnych przykrych zdarzeń dowiaduje się, że nikt nie zamierza przyjść na jego urodziny, bo jest inne przyjęcie w tym czasie. Aleksander jest zły na cały świat, a najbardziej na własną rodzinę - jego mama, tata i rodzeństwo w ogóle go nie rozumieją. Im się nigdy nie przydarza zły dzień. Dlatego chłopak w nocy przed swoimi urodzinami wypowiada życzenie, żeby oni też poczuli, co to znaczy mieć pecha. I następnego dnia całą rodzinę Alexandra zaczynają spotykać nieszczęścia.

Bohaterowie filmu w Wigilię Bożego Narodzenia przekonują się, że od miłości nie ma ucieczki.